zondag 30 oktober 2016

Overlevende schipbreuk Indonesië schrijft boek: 'Je keek letterlijk de dood in de ogen'

40 uur hulpeloos in zee liggen, hopend op een schip dat je komt redden. Het overkwam Wilbert van Haneghem en zijn vriendin in Indonesië, nadat hun toeristenboot verging. Nu, ruim twee jaar later, heeft hij er een boek over geschreven.

Het was hun eerste vakantie samen. Wilbert en zijn vriendin Marjan besluiten om een vierdaagse boottocht te maken langs een aantal Indonesische eilanden. 'Na een idyllisch dagje paradijselijk, leuk snorkelen. Midden in de nacht om één uur alarm geslagen. De boot bleek te zinken. Daarna werden we door een grote golf van boord geslagen en lagen we in zee, de 20 passagiers', vertelt Van Haneghem.

Boek
Terwijl Wilbert vecht voor zijn leven, besluit hij op dat moment al om er een boek over te schrijven: 'Het gaf me juist hoop en kracht om te denken van ik moet het overleven, ook om het op te gaan schrijven. Want elke reiziger moet dit weten.'

'Nooit meer gezien'
De spanning onder de drenkelingen loopt op in de uitzichtloze situatie zonder voedsel. Twee Spanjaarden krijgen ruzie met de bemanning. Van Haneghem: 'Dat kleine beetje ananassen, eten dat wij uit zee hadden gevist, hadden zij opgegeten, de bemanning. Daar werden we wel pissig over en die Spanjaarden met hun temperament nog wat bozer. En die zijn vertrokken, die zeiden of zij gaan ons doodmaken, nou dan gaan we zelf maar. En hebben letterlijk gezegd, dan gaan we zwemmen. Ze hebben de sloep losgelaten en zijn met z'n tweeën gaan zwemmen en we hebben ze nooit meer gezien.'

'Wat doen we met een lijk?'
Als de overgebleven drenkelingen na 40 uur in zee gered worden door vissers is de wanhoop nabij, schrijft Van Haneghem in zijn boek: 'Ik weet niet of we nog een nacht hadden overleefd. We waren al aan het bespreken, wat doen we met een lijk. Zo erg was het. Je keek letterlijk de dood in de ogen.'

Wilbert draagt het boek op aan de overleden Spanjaarden en maakt er zijn missie van om ervoor te voorkomen dat dit vaker gebeurt: 'De bemanning neem ik nog niet eens heel veel kwalijk, die moeten ook gewoon hun werk doen. Maar dit soort rederijtjes die er heel veel zijn. Ja dat blijkt die sturen toeristen de zee op met een drijvende lijkenkist.'

Therapie
Dankzij therapie en het schrijven van het boek is de traumatische ervaring goed verwerkt, vertelt Van Haneghem: 'Volgende bestemming is Myanmar, daar gaan we heen en dan moeten we ook op een meer, dat schijnt een geweldig hoogtepunt te zijn. Dus ja we gaan het gewoon weer aan.'



from AT5 - nieuws http://ift.tt/2f2BSKg'Je%20keek%20letterlijk%20de%20dood%20in%20de%20ogen'
via IFTTT

Geen opmerkingen:

Een reactie posten